Woensdag 18 september: De eerste kennismaking in Jeruzalem

Het is gelukt, we zijn vanmorgen om 11.15 uur uit de bus gestapt in Jeruzalem.
Geen spannende reis maar wel vol indrukken.

Maar de dag begon met de vraag wat de Israëlische verkiezingen gisteren hebben opgeleverd.
Er is niets veranderd was de rode draad in de visies, en dat hadden ze kunnen weten zeiden ze allemaal.
Net Den Haag?

Na het koortsachtig inpakken van de spullen en het opruimen van de inventaris om 7.45 uur de deur uit.
Naar M om de sleutel van het appartement terug te geven en de laatste afspraken te regelen.

Daarna met twee zware koffers naar de bus en hopen dat lijn 962 het niet laat afweten.
Gelukkig gebeurde dat niet en tevreden lieten we ons voorin, rechts van de chauffeur, zetelen.

Maar de chauffeur was het kennelijk niet eens met de verkiezingsuitslag.
‘Pappa’ kreeg het met iedereen even aan de stok en zijn kaartjescomputer weigerde regelmatig dienst.

Gelukkig konden we de inhoud van de discussies niet volgen.
Maar de toon verried dat het direct menens was en ‘van dik hout zaagt men planken’.

Onze zitplaats bood wijds uitzicht en daarvan hebben we voluit genoten.
De natuur, heuvels, woning- en stedenbouw en agrarische zaken kwamen allemaal zomaar op ons af.

Als je ca. honderd koereigers ziet staan in een soort sloot en in bomen, dan knipper je even met je ogen.
En al die stenen en keien in de akkers die groenten, fruit, veevoer en verdord grasland opleveren.

De vlakke heuvels duiden erop dat dit een zeer oud gebergte is geweest.
Het fijne weggespoelde grondmateriaal (zeer kleine rotssteentjes, nu zand en klei) vulden de dalen op.

En in die dalen verzamelt zich op de ondoorlatende lagen het regenwater en biedt plantengroei alle kansen.
Dat verklaart waarom er op sommige plaatsen groene bomen groeien en 100 m. verder alles verdroogd is.

Na aankomst onmiddellijk een eettentje opgezocht want de maag was gevuld met water en niets anders.
Daar ca. 2 uur gezeten en gelezen om de tijd te overbruggen dat we op de kamer konden.

Met een taxi lukte het niet naar het hotel te komen.
De onderhandelingen eindigden met 60 Nieuwe Israëlische Sjekel (NIS) maar de chauffeur vroeg later 80.
Wij weer uit de taxi en Liesbeth ontdekte gelukkig hoe we een kaartje voor de tram konden kopen.

Daarna nog een zoektocht naar het hotel en na een half uur trekken aan de koffers stonden die op nummer 17.
En op het kaartje in het hotel gekeken ontdekten we dat er een kortere weg is, van ca. 500 m. of 10 minuten.

We fristen ons op en doken de winkelstraat voor het hotel in, waar het tegen de 35 graden Celsius was.
Maar de Arabische koffie en dito methode koffiezetmethode wekte onze aandacht en die koffie smaakte buitengewoon.

De maker van de koffie vroeg even later waar we vandaan kwamen en keek vrolijk toen we Holland (oh toch) zeiden.
Hij kende Ajax van Amsterdam en wist direct te vertellen dat Ajax gister met 3-0 had gewonnen van Lille.

En of we vanavond om 22.00 uur Jeruzalemtijd ook kwamen kijken naar Reaal Madrid tegen Paris Saint Germain.
Nou ja!

We maakten de wandeling af en Liesbeth koos voor een warme maaltijd met kip in plaats van met vis.
Morgen mag ze nog eens kiezen.

Ook daar weer leuke contacten opgedaan, een bejaard (let op het woord) Israëlisch echtpaar dat ook kwam eten.
Waar we vandaan kwamen en waar dat ligt in Holland. Maar de naam Utrecht leverde weinig reacties op.

Die maaltijd lieten we ons heerlijk smaken en bij de betaling hebben ze dat gemerkt.
Maar we zagen wel dat de eigenaar ook met het verkeerde been uit bed was gestapt vanmorgen, niet leuk meer.
Het bejaarde echtpaar gaf aan iets verderop een fantastisch eettentje te kennen en legde uit waar dat is.

We zochten in een andere wijk een winkel op waar ze alcoholhoudende en sterke drank aanbieden.
En met een fles wijn met half opgetrokken kurk (!) wij naar onze hotelkamer.

Het is even wennen vergeleken met het appartement in Tiberias maar we schikten ons.
En na deze vermoeide dag en een rode Tempelbergwijn zal het lekker slapen zijn.